Πόλεμος στη Συρία και ο Στρατηγός (General) Dr. Anthrax

Διαβάζοντας για το πόλεμο στη Συρία, θυμάμαι εικόνες από το “Command and Conquer: Generals”, με ειδική επίθεση των ξυπόλητων τρομοκρατών τα χημικά. Εδώ και πολλά χρόνια χρόνια, οι θεωρίες συνωμοσίας για τις ΗΠΑ να φταίνε τους τρομοκράτες για επιθέσεις άνθρακα, βιολογικά όπλα, πυρηνικά κτλ μεταφέρονται από ΜΜΕ, επηρεάζουν τους ανθρώπους και τις αντιλήψεις και βρίσκονται ως δικαιολογίες για πόλεμο.

Dr. Thrax from 'Command and Conquer: Generals' video game

Ο Dr. Thrax, από το παιχνίδι generals, ως ο τρομοκράτης με τα βιολογικά όπλα.

 
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως αν και τα βιντεοπαιχνίδια βίας και όχι μόνο, στηρίζονται πάνω σε στερεότυπα, των ίδιων των κατασκευαστών ειδικότερα και όχι μόνο. Τα στερεότυπα είναι απλά ένας εύκολος τρόπος να υπάρχει μια κοινή γραμμή αναφοράς. Βλέπουμε όμως πως ήδη πριν από περίπου μια δεκαετία, η εντύπωση για τους άραβες (βλέπε ντύσιμο) είναι αυτή των χημικών όπλων, των τρομοκρατών και των ξυπόλητων απολίτιστων “κακών”.

Πράγματα τα οποία προωθούν τη βία και τη δικαιολόγηση μέσω στερεοτύπων των πολέμων. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, οι άνθρωποι στις ΗΠΑ και ανά το κόσμο, δεν θα κάτσουν να ελέγξουν τα ιστορικά δεδομένα, τις απόψεις των δύο μεριών και τα δεδομένα που προσφέρουν, αλλά θα δουν μέσα από τα δικά του στερεότυπα, ένα πιο εύκολο τρόπο διαχωρισμού. Αυτό των τρομοκρατών αράβων που θέλουν το κακό τους ή την ανθρωπιστική άποψη διάλογος αντί πόλεμος. Δεν θα νικήσεις κανένα είδος επιχειρηματολογίας, αλλά τα στερεότυπα τα οποία τόσα χρόνια οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ έχουν δημιουργήσει στους λαούς τους, η οποία θα αντιταχθεί την λογική και τη συνείδηση των λίγο πιο ευαίσθητων ή μορφωμένων. Ας ελπίσουμε πως στην Αμερική, οι ευαίσθητοι στο πόνο των άλλων και μορφωμένοι με σωστές αρχές και αξίες θα θριαμβεύσουν ενάντια στο χρήμα και το ρατσισμό των στερεοτύπων.

(Υ.Σ. τα στερεότυπα δεν είναι κακά, αφού μας βοηθάνε να κατανοούμε το κόσμο πιο γρήγορα και εύκολα, παρά να επεξεργαζόμαστε τόνους πληροφοριών, η σωστή μόρφωση και χρήση τους όμως, είναι σημαντική για μια υγιή κοινωνία)

Ηλεκτρονική δημοσιογραφία στη Κύπρο

Πρωΐ μαζί με το καφέ, ανοίγω τον υπολογιστή σε Facebook και Twitter για να δω τα νέα της ημέρας. Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που είδα τις ειδήσεις στο timeline μου ή καμμιά σωστή περιγραφή στο twitter feed μου. Κάνω μια επίσκεψη στις σελίδες των μεγαλύτερων ειδησεογραφικών πρακτορείων για να ρίξω μια ματιά. Σαν να είμαι κάτι χρόνια πίσω. Links στο κείμενο πεταμένα στα κοινωνικά δίκτυα, που και που μια περιγραφή του θέματος, ένας σπασμένος σύνδεσμος, κανένα comment, like, share, retweet, ένα σχόλιο που και που…

Εφημερίδα, tablet και καφές

Καφές και εφημερίδα

Κοινωνικά Δίκτυα Ειδησεωγραφικών Σελίδων

Στο χάος των κοινωνικών δικτύων, οι εφημερίδες δεν είναι πια εύκολο να ξεχωρίσει κάποιος. Μεγάλο λάθος που κάνουν οι σημερινές εφημερίδες, είναι ότι είτε χρησιμοποιούν ένα αυτόματο σύστημα για κοινοποίηση των άρθρων ή οι σελίδες δεν είναι βελτιστοποιημένες (optimized) για τα κοινωνικά δίκτυα.

Τι εννοεί ο ποιητής; Ότι για Facebook, δεν βάζεις ένα link και το αφήνεις να πιάσει ότι λάχει από τη σελίδα. Πρώτα απ’ όλα, έχεις φτιάξει το description του άρθρου για να υπάρχει μια περιγραφή, μετά έρχεται η φωτογραφία και αργότερα ο σύνδεσμος. Για το διασημότερο όλων, Facebook, η καλύτερη πρακτική για διαμοιρασμό υλικού είναι η εξής: Μια καλής ποιότητας επιλεγμένη φωτογραφία από το άρθρο, η οποία μπορεί να έχει και τα copyrights ή/και το link στο άρθρο σε ένα μη ενοχλητικό σημείο (π.χ. κάτω δεξιά στη γωνία), μαζί με μια περιγραφή του κειμένου το οποίο αρμόζει στο δίκτυο (άλλη για Facebook και άλλη για Twitter) και μια συντόμευση του συνδέσμου μέσω μιας υπηρεσίας όπως το tiny url.

Φωτογραφία και Επαγγελματισμός

Μετά από τα κοινωνικά δίκτυα, μπαίνω στα άρθρα, ένα κακό photoshop σε φωτογραφία για παγκόσμιο θέμα, το ίδιο θέμα στο BBC με μια απλή αλλά καλή φωτογραφία όπου καταλαβαίνεις επαγγελματισμό. Κείμενα με μια φωτογραφία για τίτλο και ούτε ένα σύνδεσμο στο κείμενο, σπάνια βρίσκεις σωστή ονομασία (πατήστε δεξί κουμπί και View Image στην προηγούμενη μου φωτογραφία για παράδειγμα) στην εικόνα και περιγραφή στο υπερκείμενο (html κώδικα). Κάποιες φορές, είμαι τυχερός αν δω και μια παραπάνω φωτογραφία στο κείμενο εκτός από αυτή του τίτλου.

Φωτογραφία από BBC

Παράδειγμα 2 φωτογραφιών

Σάρωση (Scanning) Κειμένου από Αναγνώστες

Τώρα για θέματα διαδικτυακών αναγνωστών όπως εμένα, ένα μικρό μυστικό για τους δημοσιογράφους: δεν διαβάζουμε όλο το κείμενο, αλλά το σκανάρουμε. Τι σημαίνει αυτό;

  1. Βρίσκουμε και βλέπουμε λέξεις κλειδιά, συνήθως σε bold ή με νέα πρότυπα σε strong μορφή.
  2. Σε bullet points, italics, τα links των κειμένων, έστω τις ενότητες των μεγάλων κειμένων με μεγαλύτερα γράμματα.
  3. Τις φωτογραφίες στη μέση, ή στο ενδιάμεσο των κειμένων, το σχετικό βίντεο, το σύνδεσμο στο άρθρο της προηγούμενης μέρας (μέσα στο κείμενο).

Μηχανές Αναζήτησης και Εμφάνιση Αποτελεσμάτων

Πάμε και ένα μάθημα SEO – Search Engine Optimization για τους αγνώμονες των συντομογραφιών. Ένας μεγάλος όγκος αναγνωστών ειδήσεων, έρχεται από τις μηχανές αναζήτησης. Πως βρίσκουν τις ειδήσεις οι μηχανές; Αυτό είναι μια άλλη ιστορία με μια αράχνη. Αυτή η αράχνη όμως, ψάχνοντας τις σελίδες αναγνωρίζει τις ειδησεογραφικές από τα πολλά και συχνά άρθρα που βάζουν. Όμως, δεν διαβάζει μόνο κείμενο, διαβάζει λέξεις κλειδιά. Λέξεις σημαντικές για κάθε κείμενο, περιγραφή του για μηχανές αναζήτησης κτλ. Το ίδιο διαβάζουν και τα κοινωνικά δίκτυα όταν βάζουν κάνεις share σε αυτά. Άρα, ένα κείμενο, θα έπρεπε να συνοδεύεται και από περίπου 15 λέξεις περιγραφής στο πεδίο description του υπερκειμένου (html). Επίσης, υπάρχει και ένα πεδίο keywords Που πάλι παίρνει περίπου 10 λέξεις και φράσεις. Αλλά αυτά είναι ψηλά γράμματα για δημοσιογράφους με χρόνο και μάλλον ειδικό προσωπικό.

Ένα μικρό παράδειγμα σύνδεσης σε παρόμοια άρθρα με εσωτερικό σύνδεσμο.

Φωτογραφία για τα keywords του SEO

Το SEO είναι σημαντικό για να σε βρίσκουν οι αναγνώστες από τις μηχανές αναζήτησης

Ας πούμε όμως ένα κολπάκι για το Google. Εκτός από τους εξωτερικούς συνδέσμους που οδηγούν στη σελίδα, ελέγχει και τους εσωτερικούς συνδέσμους που οδηγούν σε άλλες έγκυρες σελίδες ή εσωτερικά σε άλλα άρθρα. Όπως σε αυτό το άρθρο του Mashable όπου για κάθε 2-3 εξωτερικά links υπάρχει και ένα που συνδέεται σε ένα εσωτερικό.

Για να μην κουράζω πολύ το θέμα, ας τελειώσουμε με τις φωτογραφίες. Οι διαδικτυακές εικόνες, έχουν ως πρώτο κανόνα όπως και για όλα τα άλλα αντικείμενα του διαδικτύου την σωστή ονομασία. Δηλαδή, εάν θα βάλω την φωτογραφία του Ομπάμα στο λευκό οίκο δεν θα γράψω 2013abc53.jpg αλλά Ombama2013_WhiteHouse.jpg. Γιατί; Επειδή έτσι θα ψηλώσει το άρθρο στις προτιμήσεις των μηχανών αναζήτησης, επειδή έτσι θα διαβαστεί και μετά από 6 μήνες, επειδή έτσι θα τη δει και κάποιος από την αναζήτηση εικόνων του Google και όχι μόνο από το κεντρικό. Μετά, κάθε φωτογραφία έχει μια περιγραφή και πάλι όπως το κείμενο keywords. Αυτό δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσεις ακόμη μια πηγή αναγνωστών μέσω της φωτογραφίας λέγοντας για παράδειγμα “Ομιλία Ομπάμα στο Λευκό οίκο 2013, διαβάστε τι είπε στο ***” και με λέξεις κλειδιά όμως “ομιλία, Ομπάμα, νέα μέτρα, ΗΠΑ, λευκός οίκος” και άλλα.

Γενικά …

Τι είναι το hastag "#"?

Τι είναι το hastag “#”?

η δημοσιογραφία στις μέρες μας, δεν μπορεί να γίνεται με τους κανόνες του έντυπου. Το κάθε μέσο θέλει το δικό του τρόπο. Το Facebook θέλει φωτογραφίες, το Twitter θέλει hastags, και τα δύο θέλουν περιγραφή, σωστές ονομασίες και links. Οι ιστοσελίδες φαίνονται πιο αξιόπιστες εάν είναι καλύτερα σχεδιασμένες, γρήγορες, και γραμμένο για διαδίκτυο το άρθρο. Οι δημοσιογράφοι στη Κύπρο, χρειάζονται επειγόντως εκπαίδευση στη γραφή για διαδίκτυο. Δεν νομίζω πως είναι όμως πρόβλημα μόνο των δημοσιογράφων, αλλά και των τεχνικών των ιστοσελιδών και των διευθυντών που πιθανώς εμποδίζουν αυτή την εξέλιξη. Μην ξεχνάτε κύριοι, ότι δεν είναι μόνο τα PageViews που θα έπρεπε να βλέπουν οι διαφημιστές, αλλά και την παραμονή των ανθρώπων στη σελίδα σας. Όταν είναι κακογραμμένη, χωρίς συνδέσμους εσωτερικά και εξωτερικά, χωρίς επαρκείς φωτογραφικό υλικό ή video, πως θα μείνουν και πως θα ξανάρθουν. Επίσης, εάν τα κοινωνικά δίκτυα σας δεν βοηθούν μια είδηση να γίνει viral, πως θα κρατήσετε το νέο κόσμο που στρέφεται στα κοινωνικά δίκτυα και τα κινητά του τηλέφωνα; Όταν δεν υπάρχει απάντηση στα σχόλια των χρηστών και αλληλεπίδραση με αυτούς, τότε που βαδίζουμε; Πάρτε παραδείγματα από μεγάλες εταιρείες, όπως BBC, Mashable και Reuters που παίζουν τα κοινωνικά δίκτυα με φωτογραφίες, περιγραφές και links.

Περιμένω να δω αλλαγές …

Πενταδάκτυλε Προστάτη Μας (draft)

25/5/2013: Μια υπέροχη Ανοιξιάτικη (εαρινή) μέρα, κάθομαι στη βεράντα του σπιτιού μου, λίγες δεκάδες χιλιόμετρα από το μεγαλοπρεπεή Πενταδάκτυλο. Το θέαμα υπέροχο και η σημαία-έκτρωμα που τον στολίζει κρύβεται από τα χτίσματα των ανδρών. Τις κορυφές του ένα σύννεφο σκεπάζει ως ένα άλλο στέμμα για το μεγαλοπρεπή μνημείο των παθών μας, σαν το αγκάθινο στεφάνι του Χριστού, έτσι και το συννεφιασμένο στέμμα δίνει μια αίσθηση μεγαλοπρέπειας και αγνότητας.

—————————————————————————————

Ένα μικρό διάλειμμα από το διάβασμα και ένα ποίημα μου έρχεται στο μυαλό, κοιτάζοντας το μεγαλοπρεπή προστάτη μας.

Στο τέλος της Άνοιξης,

μπροστά μου ήρθες.

Μέγα φύλακα του τόπου,

καμάρι της Μεσαορίας.

Με το στεφάνι από σύννεφα,

ως το λευκό σου στέμμα.

Το έκτρωμα στις πλάτες σου,

κρυμμένο από μένα.

Πόσο θα ‘θελα να σου ‘μοιαζα,

ψυλός, καμαρωτός, μα και θλιμμένος.

Στα στήθια σου τα βάρη κι οι αμαρτίες μας,

στα χέρια σου οι ελπίδα μας.

Παρατηρητή του Βορρά και της Δύσης,

φύλακα του Νότου και στολίδι της Ανατολής.

Σκέπασε και μας,

όπως τα μεταξένια σύννεφα σκεπάζουνε εσένα.

The boy who wrote

As part of an Assignment of Writing II: Rhetorical Composing in Coursera, we were asked to write about ourselves as writers, what got us to this point as writers. Below you can read my own essay on the subject. Have fun reading it 🙂

Unlike any other story of writing, my own story does not begin with writing, but rather with reading and watching television. A lone first-born child that spend most of its time with his grandparents. Early in life, reading comic books and watching cartoons was one of the most satisfying activities in his life. The comic books were the first form of reading, an easy and quick way to learn how to read. Soon, the stories of Donald Duck, Mickey Mouse and Scrooge MacDuck were not enough and had chosen to live many more lives through television. Then, the worlds began to multiply as a new world was opening its doors to the young child, a world of books, a world of myths or ancient knights, another world of small detectives or of a crazed old Spaniard on his old horse.

 Writing never passed through his mind, rather the creation of stories. Many toys could be found in his bedroom, from cars to swords, a batman figure and a few toy soldiers on the other corner of the room. But the favourite activities were always outside, at the yard, with a sword, both a toy and an imaginary one, the little boy could travel through the world he read and not only. A sailor and a pirate, a ninja but also a hero were born in that empty yard with the few trees.

 The stories of playing were sometimes transferred inside, were the sofa could be a fishing boat and a piece of paper a new world to conquer. Stick figures were the first written form of story he created. Where his simple mind could create stories of mages and soldiers rescuing princesses, where evil kings held them prisoners or traps and challenges were in front of them. Drawn castle after drawn was conquered.

 But the first real story he created was one of his own country. A country torn in half because of invaders. Where the enemy flag was always visible in front of his house in the opposing mountain range. His half-torn country was his first great inspiration. To become a bird and to travel, to see and learn of the land he missed without knowing. His thoughts passed through his heart and went to his hands, only to jump on to the pencil that shaped them into words. An elementary essay, became the first form of recognition and the spark for writing.

 Creativity was the force that released his mortal chains. Going through high-school, the child became a boy. And the inspiration took other forms, of love and sorrow, of world to conquer and worlds to live by, kings and villains, castles and star-ships. Mythical creatures took breaths from the pen and died in a drawer, only to be reignited in his mind just to fade again. Until one day, a new world was to be created. A world inspired by the greatest writer. Tolkien was the first admiration, he became an aspiration, an example and a teacher. You don’t need to create a temporary world, you can create your own universe once and for all. And so a mythical kingdom of creatures and heroes was created. Through the magic of a pen and the imagination of a boy, a kingdom to follow him in every moment and add stories from now and then.

 And the reading continued, from books to comics, from middle earth and fighting the dark lord, the boy went to fight for mutant liberation in comic books. The worlds clashed and shaped and inspired and excited him. Classic adventures took the place of fiction and then became myths and stories and vice versa.

 But the story never ends, as poetry came to stay, the art of writing musically was there and wanted to stay. The boy grew to a man. The stories were less and less, but each breath of inspiration was a whole life to him. In that time, a moment of boredom could birth a fight between an orc shaman and a human druid, at that moment the man left our world and joined the fight. The pen was just the conductor, the means to a travel. But the decision was made, writing could only be the love, the heart but not more. The world did not seem ready for writers and another road should be chosen.

 The art of writing is to create, to share and to love. It is an art and needs inspiration, forcing it was never his way. Writing comes and goes and he always wishes it to stay, but it is a fleeting moment of truth inside the lies that surround us. Thus I share with you my story of being somewhat of a writer. Therefore the greek word “ερασιτέχνης” brings its full means to what I am, an amateur in truth but in essence a lover of the art (“εραστής” (lover) + “τέχνη” (art) = “ερασιτέχνης” (amateur)).

Κυπριστάν απατημένο

Καλημέρα απατημένη μου Κύπρος. Καλημέρα Κυπριστάν. Σήμερα που σε πρόδωσαν αυτοί που σου υποσχέθηκαν πολλά, σήμερα που τα καρναβάλια αρχίζουν και βάζουμε τις μάσκες, σήμερα κάποιοι έριξαν τις μάσκες.

Οι δυνατοί αποφασίζουν, αλλά τη δύναμη τη παίρνουν από μας. Βέβαια, το καρναβαλίστικο πνεύμα σίγουρα θα είναι ακμαιότατο. Μην παραδίδεσε μικρή μου πατρίδα. Διασκέδασε, χόρεψε σήμερα, αύριο, νήστεψε μεθαύριο, αλλά διεκδίκησε και απαίτησε για μια φορά μετά.

Μάθαμε να καθόμαστε στη πολυθρόνα και να παραπονιόμαστε στα καφενεία. Είναι ώρα να βγούμε έξω και να παραπονεθούμε στους δρόμους. Είναι ώρα ο λαός της αυταπάτης να βγει και να φωνάξει. Είναι ώρα να γίνουμε Ελλάδα, όχι μόνο στα κακά της αλλά και στα καλά της. Ας διαδηλώσουμε, ας ακουστούν οι φωνές μας.

Όμως, μην ξεχνάτε πως η λύση στη κρίση δεν είναι μόνο το παράπονο. Είναι καιρός να πολεμήσουμε και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι καιρός να πούμε όχι στο μέσο, όχι στους μεσάζοντες και να αρχίσουμε να καλυτερεύουμε τη κοινωνία.

Οι πράξεις μας, ατομικές και συλλογικές είναι αυτές που θα καλυτερεύσουν τη κοινωνία. Η επιχειρηματικότητα, η οικολογία, η ατομική και κοινωνική συνείδηση. Είναι καιρός να σταματήσουμε να είμαστε πρόβατα και ακόλουθοι και να δημιουργήσουμε τη δική μας πορεία.

Δουλειές υπάρχουν και εκεί που δεν υπάρχουν ας δημιουργήσουμε. Ας μη τα περιμένουμε όλα έτοιμα, αλλοιώς τότε αυτοί που θα μας δίνουν θα μας τα παίρνουν. Ας πάρουμε τις δικές μας πρωτοβουλίες και ας αδράξουμε μια νέα πορεία, μια πορεία για μια νέα Κύπρο αναγεννημένη από τις στάχτες της.

Τρόποι υπάρχουν, η δημιουργικότητα και η όρεξη μας λείπουν. Καιρός να τα αποκτήσουμε.

Lucas the Wizard – A Duel of Realities

Lucas the Wizard – Mini Story

A Duel of Realities

A day of apprenticeship at Marius’ lab, the Arch-Wizard of Etherion, is no easy day. Lucas, his newest apprentice was having a hard time banishing some imps that managed to escape their cages.

Even an experienced wizard such as him needed some space in order to banish these agile and canny creatures. “Freeze, you blasted being”, he shouted casting a spell. He managed to encase one in ice, but the others continued to jump and break stuff around the lab. One of the little devils cast a tiny fireball and set the healing herbs’ drawer on fire. Lucas responded with a flush of lightning which incinerated the imp and murmured a phrase that created a rain cloud above the drawer.

Three imps ramained and they now seemed furious for the loss of their friends. Now, they were moving their hands harmonically as if preparing a major spell. Lucas tried to dazzle them with a lightning display, but it didn’t work. The spell was almost ready when Marcus came in.

The Arch-Wizard immediately gestured with his staff and the imps were immediately imprisoned again into 3 arcane cells.

“What has transpired here Lucas?”, he asked in a calm but scolding voice.

“Just as I came in, the imps had escaped. It is not …”, he tried to explain himself.

“Yes, they are pretty devious, these little ones. I will take care of them. But it seems you got yourself some studying on imps for later. Now, I need you to recover for me some ent-root from the ents in Greenleaf forest. Take one of the portals and go to the ent-circle. Find my old friend Evant. He always has some supplies, the old tree is growing them below his roots. Go now, before I think of a punishment for the mess you helped create”.

And so, young Lucas went to the catacombs, where the portals were located. He passed the guards and went North towards the more lighted tunnels. There, a portal lead to a clearing in the heart of Greenleaf. The forest was only a day’s journey, but why travel when you could use a portal?

He got near the portal. At the portal’s left and right stood two pilars full of glyphs that kept the magic of the portal. It would seem almost like a door on the wall or a really weird painting if the trees were not moving on the far side of the portal and smelled the fresh air coming out of it. Another step and he felt the magical energies tearing reality apart. Recovering by the sensations, Lucas braced himself and concentrated.

Going through a portal such as this was easy, but the sensation of instant travel was distasteful at the least. Having your being dismantled and remade in an instant was not an easy thing and most people could feel sick for days. But he, a wizard, should be able to take it. An experienced wizard and under the tutelage of Arch-Wizard Marcus, he should be used to it by now. Taking a deep breath, he stepped to the portal.

The next moment he was in Greenleaf and he exhaled. Feeling a little dizzy and tired, he took a few deep breaths and tried to remember the path to Evant. Taking eastwards he took on of the two less walked paths of the crossroads.

The path seemed to have been built centuries ago. The stone steps were buried in mud and some of them had flowers and roots covering them. Some times, the path could not be seen as it looked as any part of the forest. It took him the good part of an hour to reach his destination. The scenery was more than rewarding for his time spent walking. However, something felt off.

Reaching the glade of Igrad, where Evant would be, he found only silence and stillness. Igrad was where most of the ents, the tree people, spent their time growing herbs and rare plants and flowers. Most of the ents here would spent decades of nurturing plants after their long travels to recover them and then go back and spread the rare plants into the world. The trees would root there and tend to the little ones talking to each other.

Now the glade looked dreadfully peaceful.No ent was there, but the glade was full of old trees. Lucas moved closer to Evant’s spot. Another tree was there, without any herbs around it. Normally you could see the enormous dark eyes of the ents and their branches’ constant moving nurturing the plants, while smaller animals would jump on their branches. That was weird.

Raising his staff, he made a gesture with it that created a glyph on the air. The glyph of recognition. “Reveal”, he shouted. A calming blue-white light filled the area. Now the trees seemed darker in comparison and the air was kind of thicker, but nothing happened. “It didn’t work, that is impossible”, he thought.

Something was amiss. He tried the glyph of worlds. Nothing, no other plane of existence was interfering with this one here. Last, he tried the “Lifght of Anubis”, but no unseen enemies of the underworld were there either.

He was left to uncover the mystery with his own eyes and mind. He took a stroll around the glade, watching, taking mental notes, thinking …

No life existed. Something must have attached the glade and done something to the ents. He began casting wards around the place and protective spells on himself.

Finally, he got back to Evant’s place. He tried to summon any animals that could shed a light to the mystery. Unfortunately, he was not adept to summoning magicks, as are summoners, druids or shamans. It seemed that weak spells did not have an effect here and he was not experience enough to use stronger ones of that kind.

He finally decided that the trees in the ent’s places held the secret. Raising both hands he called a raging inferno to Evan’t ‘impostor’.

The fire crackled and burned the tree. Pieces of it started falling like stones but not burning. “Enough!”, a deep voice broke the silence and a strong wind tried to blow the fire away and failed.

Lucas stopped the incantation. He was now in front of Evant, the ent, a little burned on the sides and with all his leaves burned, but still seemed fine and healthy.

“Thank you young wizrd, Lucas is it?”, Evant said.

“Yes”, he replied.

“Nice call, to burn the curse, even if it scorched me a little. But I will get better. There are more pressing matters now”.

“Lucas looked a little, thinking that he intended to burn an impostor, not break a curse, still the results were good, maybe better than expected. Finally he found the strength to address the ent:

“What happened ancient one?”

“A dark magician came requesting all our herbs and plants. We, of course, refused and he got furious. Then, he opened a bottle of grey mist. The animals managed to flee, but we were petrified, while a layer of wood grown above the petrification. That kept us both hidden and in deep sleep. I see that he got all the herbs he wanted. We have to stop him. Now that I have awaken, I can feel his presence west of here. Follow the road of the oaks. You should reach him soon if you hurry. I am in no shape to help you, but you have to go …”.

“Thank you, oh great-one. I will come back with the stolen herbs”, he said and took off.

In his mind, Lucas was not sure about this. He might be experienced, but the curse seemed the work of a master of the craft. While running, he checked his pouches and though of ways to deal with the enemy. From time to time he stopped for a breath and to collect some seeds and dirt that might be useful later.

Soon he could hear the hoofs of a horse hitting heavily on the stones of the road. The enemy was near. Lucas took a few minutes to relax, drink some water and eat something to regain his energy. The fight would be a hard one. He also took a few moments to plan his first move. The young wizard was a master of blue magic, water, illusions and spells that distorted reality or called ethereal creatures were his speciality.

He decided to block the enemy with a few phantasms, ghost like creatures made of mist and follow with bolts of ice to subdue him. With a brief sprint, he reached the dark rider. As the enemy turned to face him, he hit his staff to the ground calling half a dozen phantasms to block and encircle the enemy.

Before he could raise his staff again, to cast the first icicle missile, the dark rider waved turned and with a wave of his hand, dark magic intercepted and disintegrated the phantasms, knocking Lucas a few steps back. The battle was on.

The dark rider jumped from his over-loaded horse. Now, Lucas could see his opponent’s face, or what could be seen behind the hood covering it. Half of his face was distorted, probably the cost of an unholy experiment or summoning. With a cold, deep voice, the rider said:

“Who dares attack Sidamus the Dark?”, and then he revealed himself by removing his hood and throwing back his cloak.

He was wearing the leather garments and boots of a druid, with a demon necklace around his neck and enchanted rings on his fingers. It seemed to have been a druid at some time that turned into the black arts, probably a warlock. Warlocks are fierce battle mages, specializing in offensive magicks, blood magic and summoning demons to do their bidding. Lucas, took a moment to summon all of his courage and shouted:

“You are a summoner, one of the deserters of the ‘Earthen Circle of Protectors’. Give back what you stole and I promise you a fair trial”.

“Ha ha, a youngling trying to intimate me. Die for your insolence “, he exclaimed and stretching his right hand towards Lucas he sent a beam of black light.

Barely on time, Lucas created a blue circle around him and stopped the blow.

“Good reflexes for one so young, and some skill too you have. But you can’t fight against eons of experience. Past friends and now slaves, show him my power.” With but his command, the trees around Lucas tried to immobilize him, but he avoided them and grabbing an enchanted dagger from his pouch he cut them to pieces.

Now it was his turn. He sheathed his dagger and grabbed his staff with both hands. The sky-blue orb on top of the staff begun to glow. An eerie mist covered the battlefield.

“An elementary trick at best, child”, said Sedimus who dismissed the mist with a simple wave of his hand. Only to be stricken by a blue lightning.

“Not if combined with another”, said Lucas with a smile, beginning to find his lost courage.

“Do not rejoice yet, amateur, that only tickled. Come forth Erezaiah, my thrall”, his demon necklace burned with fire and he touched it to release a demonic miasma, a dragon-demon of the netherworld. It’s saurian face was crimson red and had two horns that curled to the back of his head. The two metres beast stood like a human and carried an enormous sledge hammer in his claw-like fingers. Also, Sedimus made another gesture and two feral wolves joined the demon. “Have fun my pets.”,. The creatures ran towards Lucas.

But he remained calm and with a quick spell, he changed the earth below the beasts into quick-sand. The two wolves were caught in the trap, but the demon only slowed its pace. Still calm, he called fourth the illusion of a squad of soldiers blocking the way of the beast. The guards could weaken it, but illusion spells dissipate easily when stricken. However, he knew that summoning and controlling a powerful demon took a lot of power and concentration from warlocks, he could at least be able to focus on the demon for a while.

Next, he murmured an incantation and a dozen archers appeared, again illusions made real. Concentrating on the target, Lucas made the archers release a deadly rain of arrows to the demon. A fierce fire encircled the demonic beast shielding it from the attack. It seemed that the warlock was not an ordinary one, managing to cast spells that required concentration while controlling its thrall. Lucas dismissed the archers.

However, the demon seemed to have slowed even more and got stuck in the quick-sand. The warlock would not let his pet lost. Summoning a crimson-black dagger, he made a cut on his arm, letting a little of hid blood to be spill. The blood magic spell powered up the demon who went into a blood-frenzy and escaped the quicksand.

The wizard had to think of something and quite fast. Most of his spells wouldn’t work and he used the collected mud for the quicksand. He was only left with some magic dust and the spores he collected. On the mean time, the warlock was powering up the demon who went horn first into the squad crushing the first two guardians and engaging the others.

The battle will soon be over. Lucas cast a freeze spell, but it only slowed the demon for a few moments. Enough for the soldiers to make some cuts in the beast’s hide, without any effect. The enormous weapon of the demon seemed to crushed the summoned guardians that were falling one by one and becoming mist again. Then, the young wizard remember remembered his master and cast the same arcane prison as the demon cut through the last of the squad. The prison held. The demon was finally stopped and straggled with the bars of violent magic.

Sedimus would not accept defeat for his pet. A dark aura surrounded him and he sent it to his pet demon. The demon cried in pain and grew larger and darker, his sledgehammer grew spikes and a black aura was now upon it. With a blow, the prison shattered.

Now Lucas felt helpless. The dragon-demon was moments from squashing him. Desperate as he was, he took all his magical powder and infused the seeds he earlier gathered with arcane energy. He threw them at the charging enemy. The demon blinked, and stopped at first a few steps away from the wizard. It seemed distracted but the spores had no other effect. Then, the beast raised his hammer for the final blow and Lucas send a violet light of energy to hit his would be killer. The arcane beam had no effect. Again, the situation seemed impossible. The sledgehammer was seconds from hitting its target, when a root sprouted from the demon’s chest and grabbed its hand, stopping it in mid-air. The root grew and rooted the demon immobilizing him to the ground.

The warlock send a ball of fire to burn the plant, that kept its pet from victory. A blue energy destroyed the fire as soon as it reached its target.

Lucas found his chance and stepped back, giving him some space to cast a banishing spell: “With the blesses of Aramour, I banish thee vile creature to the depths of hell”.

The demon was gone and the warlock exhausted. However, he had a few trinkets left. Using his rings, he summoned a crimson dagger that flew towards Lucas. With enough time to spare he murmured a teleportation spell which took him a few metres from the warlock and out of the daggers path.

The warlock exhausted from the magic attacks, reached for his dark dagger. Lucas needed a few moments to recover but managed to cast the arcane prison spell to his enemy. With a few more spells, he disarmed the enemy from all his items and fortified the prison. The fight was over and he could go back home now.

The way back took a long time, but he rode the black horse, while Sedimus the Warlock was was following behind in his levitating prison. All the herbs he stole were on the horse and Lucas was going to take them back to their rightful owners.

The day was nearing to an end, but the forest seemed to be coming alive again. Reaching back at the clearing, Evant greeted him. He had already managed to revive most of the ents and the animals were back. After some time, the ents took all the re-plantable herbs and left Lucas with the rest as a reward. The Warlock would also stay with the ents, waiting for his trial and punishment.

For the road home, Evant summoned some beasts to protect the weary wizard in addition to giving him some fruits and nectar to replenish him.

Back to Marius’ lab, the Arch-wizard was waiting for him. The apprentice left the bag of herbs to the guards and rushed to the tower with only the ent-root. It was a long night, Evant had sent a message to Marius. The Arch-Wizard kept his apprentice until late, over tea and cake, so he could tell him everything.

At the end Marius sent his apprentice to a much-needed sleep. In the following days the would visit again the prisoner and question him.

Now, the day was over.

Πάμε: 4o Open Coffee Cyprus – «The Networkers»

open-coffee-cyprus-blog

Η πρώτη συνάντησή για το 2013, το αργοπορημένο Christmas TechParty θα γίνει στις 16/1 στηνΑίθουσα Μελίνα Μερκούρη στην Τάφρο Πύλη Αμμοχώστου. Η συνταγή του theme αυτή τη φορά λέγεται: «TheNetworkers». Γιατί σε αυτό το Open Coffee Cyprus φέρνουμε τους ανθρώπους πουδημιουργούν και διαχειρίζονται δίκτυα. Γνώρισε τους networkers και Γίνε networker. Δώσεευκαιρία στην ιδέα σου να γίνει πράξη.

Ομιλητές από το πρόσφατο Techcrunch Athens Meetup κατευθείαν στη συνάντηση μας θα αναπτύξουν τις ιδέες τους. Στη σκηνή του Open Coffee Cyprus έρχεται για πρώτη φορά το πετυχημένο, τεράστιο, αγαπημένο TEDxAthens. Εκπρόσωποι του Ignite Athens, του ZeroFund, του HackFwd, τουSilicon Valley Greek Seed Funding Groupο ιδρυτής της startup NestMedia αλλά και CEO από εταιρείες με παγκόσμια προβολή, επιτυχία και πελατολόγιο όπως η Hellas Direct και η Bugsense.Όλοι συζητούν με τους Νetworkers.

Οι ομιλητές είναι:

    1. Δημήτρης Καλαβρός Γουσίου – δημιουργός του TEDxAthens , εκπρόσωπος της εταιρίαςHackFwd (με χρηματοδότηση έως €191.000) ιδρυτής του away.gr, CEO της startupNestmediaστη σκηνή του Open Coffee Cyprus μας μιλάει για όλα τα πιο πάνω και τον τρόπο + τον κόπο που χρειάστηκε να επενδύσει ώστε να τα καταφέρει.
    2. Αλέξης Πανταζής & Αιμίλιος Μάρκου – δύο Κύπριοι που εργάζονταν στο Λονδίνο, το εγκατέλειψαν, γύρισαν Ελλάδα και ίδρυσαν την πρώτη αποκλειστικά διαδικτυακή Ελληνική ασφαλιστική. Μας παρουσιάζουν την επιτυχημένη Hellas Direct που έχει 11+ επενδυτές σε 14+ χώρες.
    3. Παναγιώτης Παπαδόπουλος – Bugsensehalf Κύπριος, CEO της επιχείρησης με την ιδέα του “Sfalma” μας μιλά για την εταιρεία, την ομάδα του και την εμπειρία της Silicon Valley Greek Seed Fund. Κατάφεραν να πάρουν ως αρχική χρηματοδότηση 100 χιλιάδες δολλάρια.
    4. Γιάννης Βλαχογιάννης – Bugsense & ZeroFundo Μr. «Το πρόγραμμα δεν ανταποκρίνεται. Θέλετε να γίνει αναφορά;» Έλληνας “βετεράνος” της Samsung, SoundCloud, Skype, Instagram, Shazaam, συνιδρυτής του Bugsense, παρουσιαστής του IgniteAthens και μέλος του Zerofundθα προσπαθήσει να μοιραστεί τα πάντα στο χρόνο της παρουσίασής του.
    5. Χριστίνα Τσακώνα – Eίναι δικηγόρος και ειδικεύεται σε θέματα εμπορικού, φορολογικού δικαίου καθώς και πνευματικής ιδιοκτησίας startup εταιρειών. Από το 2009, εργάζεται στους Dimitriou & Associates, P.C., δικηγορική εταιρεία στο Σαν Φρανσίσκο, όπου προσφέρει νομικές υπηρεσίες σε Ευρωπαικές startups για να στήσουν τις εταιρείες τους στην Αμερική. Συνέβαλε επίσης στη δημιουργία του Silicon Valley Greek Seed Fund , του οποίου τώρα αποτελεί affiliate member.
    6. Q&A: ένα νέο απόσπασμα στην αίθουσα του Open Coffee Cyprus θα είναι το Q&A με ερωτήσεις και συζήτηση με τους ομιλητές για το θέμα των start-up στην Κύπρο.

Η κοινότητά μας εξελίσσεται. Η ΜΤΝ ως χορηγός μας δίνει τη δυνατότητα να γνωριστούμε, να συζητάμε, να αναπτύσσουμε τις ιδέες μας ή να βρίσκουμε νέες, να εμπλουτίζουμε το tech μυαλό μας με περιεχόμενο και να αποφασίσουμε να φτιάξουμε δικές μας startup.

Πότε: Στις 16 Ιανουαρίου 2013, να καλωσορίσουμε το 13’, αλλιώς «Late Christmas TechParty»

Ώρα και μέρος18.00 – 23.00 μ.μ στην Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη, Τάφρος Πύλης Αμμοχώστου, τηλ. 22437343, 22437346

Με εσένα, εμένα και: bloggers, developers, tech lovers, internet geeks, marketers, επαγγελματίες της επικοινωνίας, “nerds”, δημοσιογράφους, νέους επιχειρηματίες και γενικότερα ανθρώπους που θέλουν να μάθουν και να κάνουν περισσότερα για τις τεχνολογικές εξελίξεις.

Πώς: μετά τη δουλειά, χωρίς γραβάτα, με ελεύθερη είσοδο

Το Open Coffee Cyprus επιδιώκει τη δικτύωση πρόσωπων με κοινά ενδιαφέροντα, εμπνέει τους ανθρώπους με νέες προτάσεις, καλλιεργεί την καινοτομία και το επιχειρείν, διαδίδει τις νέες τεχνολογίες.

Για τα πρακτικά: μια ανεπίσημη, ανοικτή συνάντηση για ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τηντεχνολογία, το internet, την επιχειρηματικότητα και τις startup.

 

Περισσότερα:

Lydia Zannettou

 

Twitter: @opcoffeecyprus

Facebook: www.facebook.com/opencoffeecyprus

To Open Coffee Cyprus υποστηρίζεται από την ΜΤΝ.

Η κρίση θέλει έρευνα

Ζω σε μια Κύπρο γεμάτη επιστήμονες και καθόλου επιστημονικές προσεγγίσεις. Διάβαζα σήμερα στο Φιλελεύθερο για την αύξηση της ανεργίας, για τους άνεργους επιστήμονες/πτυχιούχους και την ανεργία που ακολουθεί.

Καλά όλα αυτά, καλά τα ποσοστά, καλές οι δημοσκοπήσεις, καλά όλα. Ξεχνάμε όμως εμείς οι επιστήμονες Κύπριοι (20% αν δεν κάνω λάθος έχουμε πτυχίο ή δίπλωμα πανεπιστημίου και όχι μόνο) ότι μια σειρά στατιστικών στοιχείων απλά προβάλλουν ένα πρόβλημα ή μια άποψη, χωρίς όμως να δίνουν μια λύση, μια εξήγηση ή τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτό. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως υπάρχουν δουλειές, αλλά δύσκολα βρίσκονται, πιο δύσκολα είναι αυτές που “θέλουμε” και ακόμα πιο δύσκολα εμείς ρίχνουμε τα μούτρα μας για μια πιο “ταπεινή” δουλειά και ψάχνουμε το τέλειο.

Δεν χρειαζόμαστε άλλα στατιστικά στοιχεία για το πόσο χαμηλά έχουμε πέσει, δεν χρειαζόμαστε να βλέπουμε τα χάλια μας. Χρειαζόμαστε αιτίες και λύσεις. Μια κοινωνική έρευνα (κατά προτίμηση ποιοτική) θα μας βοηθούσε να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα.

Σε εσένα φίλε και συνάδελφε επιστήμονα, σου παραθέτω τις εξής υποθέσεις:

Ηο: Η ανεργία έχει επέλθει καθαρά εξαιτίας της κρίσης και όταν θα περάσει αυτή η κρίση θα επανέλθουν οι δουλειές – Αυτό μάλλον πιστεύουν οι πολιτικοί μας και δεν κάνουν κάτι αξιόλογο παρά λόγια.

Η1: Η μείωση των θέσεων εργασίας είναι ένα από τα προβλήματα της ανεργίας αλλά όχι ο κύριος παράγοντας.

Η2: Κύριος παράγοντας της ανεργίας είναι η έλλειψη ικανοτήτων από τους νέους, οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν στην αγορά εργασίας.

Η3: Κύριος παράγοντας της ανεργίας είναι η λανθασμένη έρευνα από τον άνεργο για εύρεση εργασίας.

Η4: Η έλλειψη εμπειρίας από τους νέους οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας κατά τις περιόδους οικονομικής κρίσης.

https://i0.wp.com/3.bp.blogspot.com/-snNqvK2bh7I/UL4c4NBRJZI/AAAAAAAFKCc/efNovPVf2PA/s1600/Ereuna.jpg

Τόσα και τόσα στοιχεία έχω δει τους τελευταίους μήνες αλλά από κανένα υπουργείο ή πανεπιστήμιο δεν έχω δει μια έρευνα εν ονόματι “Οι λόγοι που οι σημερινοί άνεργοι νέοι δεν βρίσκουν εργασία/απασχόληση – Εισηγήσεις για λύση του προβλήματος”. Κύριοι Υπουργοί, Πολιτικοί, κύριε Πρόεδρε τέλος πάντων, αν δεν ψάξεις να βρεις που είναι το πρόβλημα τότε δεν το λύνεις. Πως μπορείς να ξέρεις τι ικανότητες λείπουν από τους σημερινούς άνεργους και δεν βρήκαν δουλειά αν δεν το ερευνήσεις λίγο το θεματάκι; Αν το ξέρεις, μετά μπορείς να το συσχετίσεις με τις ικανότητες των ατόμων τα οποία βρήκαν δουλειά. Μετά βλέπεις τις διαφορές και ποιες είναι αυτές που εμφανίζονται πιο συχνά.

Το να βασίζεσαι σε ιδεολογικά κριτήρια για την αγορά δεν είναι αρκετό και ούτε είναι η σωστή προσέγγιση, αλλά μια απαρχαιωμένη αντίληψη. Το να λες ότι το αόρατο χέρι της αγοράς θα βοηθήσει στην ανάκαμψη χωρίς να βοηθάς και συ λίγο είναι σαν να κάθεσαι και να περιμένεις να ψηθεί το φαγητό χωρίς καν να έχεις ανάψει το φούρνο. Ενώ το να λες πως ακολουθούμε μια κοινωνική πολιτική η οποία βοηθά τον απλό πολίτη, και το μόνο που κάνεις είναι να δίνεις χρήματα ελπίζοντας να χρησιμοποιηθούν σωστά είναι σαν να τα ρίχνεις στο δρόμο και να εύχεσαι να τα πιάσει αυτός που τα χρειάζεται.

Είναι καιρός να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τις γνώσεις και τη τεχνολογία προς όφελος της κοινωνίας. Ξεχνάτε ιδεολογίες αριστερών και δεξιών, αερολογίες του τύπου δημοσκοπήσεις και στατιστικά και αρχίστε να εφαρμόζεται την επιστημονική μέθοδο. Τι σκ*τ* τα έχουμε τα πτυχία και τα πανεπιστήμια;

https://i0.wp.com/static.urbarama.com/photos/medium/1935.jpg

Vintage παιδικές σειρές στη Κύπρο – Μια ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων (90s)

Εδώ και αρκετό καιρό, παρακολουθώ τα αδέλφια μου να βλέπουν τα ηλίθια καρτούν και “σειρές” του Disney Channel, ενώ εγώ ακόμη και σήμερα βλέπω που και που τα πιο παλιά καρτούν του 1990. Παλιά ο βασιλιάς των παιδικών εκπομπών ANT1 Κύπρου μας “βομβάρδιζε” κάθε σαββατοκύριακο με τα πιο απίθανα καρτούν. Σήμερα όμως η ώρα των παιδιών έχει αλλαχθεί με πρωινάδικα.

Το δύσκολο, είναι το ότι δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω, ήταν όλα τόσο υπέροχα!

1. SonGoku – DragonBall

Για αυτό θα αρχίσω με το All-time Favourite!

(Θα ευγνωμονώ όποιο μου πει ποιοι τραγουδούν και ποιος έγραψε το Ελληνικό τραγούδι των Τίτλων)

2. Sailor Moon – Με τη δύναμη του Φεγγαριού!

Συνεχίζοντας, πολλά αγόρια σνόμπαραν τη Sailor Moon, αλλά εκτός ότι ήταν σχετικά Ο.Κ. βάζει γυαλιά στα σημερινά γιαπωνέζικα και ηλίθια καρτούν! That’s a girl team :p

3. Mighty Morphin Power Rangers

Συνεχίζοντας, θυμάστε τη Ρίτα; Το Ζεντ (Ζετ … whatever). Ναι … πάμε σε Power Rangers … και για όσους δεν το ξέρουν, βρισκόμαστε στη 18η season Power Rangers φέτος και η δύναμη των Zord συνεχίζει! (Btw θυμάστε την κίτρινη Ranger, να είναι η κινέζα, ενώ ο μαύρος να είναι ο … μαύρος Ranger :p κτλ )

4. VR Troopers

Ένα πολύ σπάνιο, αφού άντεξε μόνο 2-3 seasons, αλλά παρόμοιο με τους Rangers είναι οι VR Troopers, Virtual Reality Troopers … αυτό και αν είναι futuristic!!!

5. Beetle Borgs

Στη συνέχεια, μπορούμε να ξεχάσουμε τους Beetle Borgs??? (βασικά ναι … εγώ τα ξέχασα αλλά τα βρήκα στο youtube), 3 παιδιά με τη δύναμη των στολών σκαθαριού ενάντια στο κακό με τους “ήχους μάχης” να διαγράφονται ως καρτουνίστικη γραμματοσειρά!

6. Mystic Knights of Tir Na Nog

Και τελειώνουμε τις ομάδες με μεταμορφώσεις κτλ που έγιναν μόδα από τους Power Rangers με τους … surprise surprise “Mystic Knights of Tir Na Nog” (τους οποίους παρακολουθώ αυτή τη στιγμή!).

7. Visionaries

… και μιλώντας για ιππότες … μην ξεχνάμε και τους Visionaries, σε ένα μέλλον όπου η τεχνολογία δεν λειτουργεί πια (πολύ επιστημονικά δηλαδή) η μαγεία την αντικαθιστά και οι ιππότες μας μεταμορφώνονται σε ζώα!

8. Transformers

και λατρεύω την συνέχεια!!! Transformers στην παλαιολιθική εποχή! (ακόμη βγαίνουν)

9. The Tick

Ενώ για τα πιο καμένα μυαλά, ο Tick με την πεταλούδα βοηθό του (πως ονομαζόταν δεν θυμάμαι).

10. Pink Panther

ενώ συνεχίζουμε την τρέλα με τον Ρόζ Πάνθηρα! Είναι ροζ, αστείος και μπλέκει σε απίθανες περιπέτειες!!!

11. Μικρό μου Πόνυ

Εδώ θα τη χαλάσω στους τεστοστερονάτους άντρακλες που δεν παρακολουθούσαν, αλλά το “Μικρό μου Πόνυ” ήταν η προσωποποίηση της γλυκύτητας!

12. Μάγια η Μέλισσα

Έτσι για να συνεχίσουμε με τα πιο παιδικά και θηλυπρεπή, η μάγια η μέλισσα ήταν το Must του μεσημεριού!

13. Smurfs

Τουτου τουτου τουτούύύύ τα γερμανικά Smurfs ως τα ελληνικά Στρουμφς! Και ποιου δεν άρεσαν αυτά τα μικρά μπλε ανθρωπάκια.

14. Inspector Gadget

Και τι πιο αστείο από τα Smurfs? Ο αστυνόμος Σαΐνης!

15. Teenage Mutant Ninja Turtles

Τι γίνεται όμως όταν ένα βάζω πυρηνικά απόβλητα (νομίζω) πέφτει στον υπόνομο; Τα χελωνονιντζάκια!

16. He-Man

Αλλά δεν συγκρίνονται με την δύναμη του πρώτου Body-Builder … He-Man!

17. Digimon

και κοντεύουμε στο κλείσιμο, αν και τα καρτούν που υπάρχουν ακόμη είναι άπειρα, πάμε στα Digimon, τα δεδομένα σε ζωώδη μορφή που εξελίσσονται σε απίθανα τέρατα!

18. Pokemon

και κλείνουμε με τα Pokemon, τα οποία ακόμη συνοδεύουν τα παιδιά αφού συνεχίζουν να τα δείχνουν στην Αμερική, αν και έχουν σαχλέψει τόσο, όσο ένας φίλος μου θα τα χαρακτήριζε … Στότσιν.

Περιμένω και τις δικές σας αναμνήσεις!!!

Ένα παράπονο για την Κυπριακή Δημοσιογραφία

Ξαναγράφω και πάλι για να παραπονεθώ για τη κατάντια της δημοσιογραφίας σε αυτό το τόπο. Μπορεί το κατάντια να είναι κάπως υπερβολική λέξη για αυτό το συμβάν, αλλά δεν παύει σε αυτό το τόπο να είμαστε πολύ πίσω και να παραμένουμε πίσω, ενώ έχουμε και την τεχνογνωσία και τα μυαλά να πάμε πολύ μπροστά.

Πάλι το Sigmalive, η πιο μεγάλη διαδικτυακή πύλη της Κύπρου σε θέματα ειδήσεων, αλλά και μια ιστοσελίδα η οποία έχει από πίσω της τον Κολοσσό του Συγκροτήματος ‘ΔΙΑΣ’, έχει κάνει κάτι που εγώ θα χαρακτήριζα υποκειμενική γκάφα. Το να προσπαθεί να πλασάρει στοιχεία και να προσομοιάζει την σημερινή κατάσταση στην αγορά, συγκρίνοντας την ανεργία του σήμερα με την ανεργία του 1975 είναι αρκετά λογικό. Αλλά κυρίοι, από όσο ξέρω, αυτό γίνεται με ποσοστά και όχι με απόλυτους αριθμούς όπως στο άρθρο εδώ: http://www.sigmalive.com/news/local/525838

Το να συγκρίνεις 33.543 άνεργους το 1975 με τους 33.951 άνεργους το 2011, πρέπει πρώτα να δεις και τον αριθμό του πληθυσμού τότε και σήμερα. Το 1975 ο πληθυσμός στη χώρα μας ήταν μόλις 610 000 ενώ πέρσι ήταν 838 897. Αυτό σημαίνει αύξηση τουλάχιστον 30% του πληθυσμού από τότε. Δηλαδή για να συγκρίνεις τις δύο καταστάσεις, έπρεπε να είχαμε περίπου 45 000 άνεργους πέρυσι. Το ποσοστό ανεργίας το 1975 (σε όλο το πληθυσμό, αφού δεν είχα στοιχεία για το εργατικό δυναμικό) ήταν 5,3% ενώ πέρυσι (σε όλο πάλι το πληθυσμό) θα ήταν 4,04%.

Δεν λέω πως τα πράγματα είναι καλά στην αγορά εργασίας ή ότι χαίρομαι για το ποσοστό που έχουμε, λέω όμως ότι δεν χρειάζεται να πλασάρουμε την περίοδο οικονομικής κρίσης που περνάμε ως μεταπολεμική περίοδο. Βρίσκοντας στοιχεία στο Φιλελεύθερο για το Νοέμβρη του 2011 βλέπω πως η ανεργία ανερχόταν στο 8,2% (ενεργός εργατικά πληθυσμός), αναλογικά, το 1975 θα έπρεπε η ανεργία να ανέρχεται κοντά στο 11% πράγμα που συνέβη αυtη τη χρονιά όπως βλέπουμε πάλι στο Φιλελεύθερο .

Είμαι απογοητευμένος όσο αφορά τα Κυπριακά ΜΜΕ, όχι μόνο τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα/πύλη, αλλά όλες τις εφημερίδες και ειδικότερα τις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις όπως έχω δηλώσει και στο προηγούμενο post μου … Ελπίζω πως με τα πολλά παράπονα θα βελτιωθούν.